Εκλογές 2007 – Αριστερά – Αντισημιτισμός

(Αναδημοσίευση άρθρου του Ανδρέα Χριστινίδη, κοινωνιολόγου και πολιτικού συγγραφέα, πανεπιστήμιο του Giessen της Γερμανίας)

Μια ιδιαίτερης σημασίας πλευρά του εκλογικού αποτελέσματος ελάχιστα σχολιάζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από τα ως δημοκρατικά θεωρούμενα κόμματα και καθόλου σχεδόν δεν επισημαίνεται ο κίνδυνος που αυτή εγκυμονεί: Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση εκπροσωπείται στην ελληνική Bουλή ένα, όχι μόνο σοβινιστικό και ξενόφοβο, αλλά και σαφώς φασιστοειδές κόμμα. Τόσο οι ιδιωτικοί, όσο και οι κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, ως εκφραστές μιας κάλπικης δημοκρατικότητας, έκαναν -σε αντίθεση με αυτό που, σε ανάλογες περιπτώσεις, γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες- ό,τι μπορούσαν για να το προβάλουν, θέλοντας ίσως να ικανοποιήσουν και κάποιες διεστραμμένες ανάγκες ακροαματικότητας.
Ο Καρατζαφέρης δεν θέλει δήθεν να αποκαλούν ακροδεξιό αυτόν και το κόμμα του, τον Λάος. Όμως η χουντική και φιλοναζιστική εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» (εναντίον της οποίας έχει ασκηθεί ποινική δίωξη και για την προβολή του ναζιστικού, αντισημιτικού βιβλίου του Κ.Πλεύρη) πανηγυρίζει ήδη επειδή εκλέγονται ή πιθανόν εκλέγονται ως βουλευτές με το Λάος οι Μάκης Βορίδης, Θανάσης Πλεύρης, Χρίστος Χαρίτος, Πολατίδης και Άδωνις Γεωργιάδης.
Μέσα στο κλίμα της εκτεταμένης ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού της ελληνικής κοινωνίας είναι μεγάλοι οι κίνδυνοι που μπορούν να προβλεφτούν, εάν κάποιες δημοκρατικές δυνάμεις και η κριτική διανόηση δεν αντιδράσουν έντονα και άμεσα. Η «Αριστερά» πανηγυρίζει γιατί αύξησε κατά μερικές μονάδες την εκλογική της δύναμη! Ποια είναι αυτή η Αριστερά; Το συντηρητικό και αντισημιτικό Κουκουέ; (Περί αυτού βλ. στο διαδίκτυο: Cafe Morgenland, Η κρυφή γοητεία του αριστερού αντισημιτισμού). Ο ΣΥΡΙΖΑ, που φοβάται, σιωπά και σκύβει το κεφάλι του μπροστά στον αντισημιτισμό; Το ΠΑΣΟΚ μόνο για εναντίωση στον αντισημιτισμό δεν έχει διακριθεί (στις δύο τελευταίες περιπτώσεις υπάρχουν οι μεμονωμένες εξαιρέσεις).
Για κυβερνητικούς παράγοντας παραθέτω χωρίο από την Ελευθεροτυπία της 16.10.2005, για την επίσκεψη του Βρετανού ναζιστή και αντισημίτη Ντέιβιντ Ίρβινγκ το 2003 στην Ελλάδα: «Τον Απρίλιο του 2003 ο Ντέιβιντ Ιρβινγκ πραγματοποίησε την πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα χωρίς να προκαλέσει ανάλογο σάλο, παρά το γεγονός ότι το βιβλίο που είχε έρθει τότε να παρουσιάσει ήταν ο «Πόλεμος του Χίτλερ», ένα μεγάλο έργο, στο οποίο ο συγγραφέας κοιτάει και ερμηνεύει τον πόλεμο από τη σκοπιά του Χίτλερ και περιλαμβάνει όλες τις ακραίες αναθεωρητικές του θέσεις για το Ολοκαύτωμα. Στην υποδοχή, μάλιστα, του Ιρβινγκ στην Ελλάδα μετείχαν δύο επιφανείς πολιτικοί άνδρες, στελέχη του σημερινού κυβερνητικού κόμματος, ο Βύρων Πολύδωρας και ο Τίμος Χριστοδούλου. Ο πρώτος πολιτικός ήταν εκείνος που παρουσίασε τον Ιρβινγκ στο ελληνικό κοινό σε εκδήλωση που οργανώθηκε στο Πολεμικό Μουσείο, με τη συμμετοχή επίσης του επίτιμου Γενικού Επιθεωρητή Στρατού Ν. Λαζαρίδη και του αντιστράτηγου ε.α. Ν. Α. Κολόμβα. Ο κ. Πολύδωρας είχε τότε αποκαλέσει τον Ιρβινγκ ‘‘μύστη της αλήθειας‘‘».
Αυτοί όλοι συμβάλλουν στην πρόκληση του κλίματος μέσα στο οποίο ευδοκιμεί η ακροδεξιά. Και η «Αριστερά» αντί να πανηγυρίζει για τις μικρές εκλογικές επιτυχίες της, θα ήταν προτιμότερο να υπολογίζει αυτό που διαπιστώνουν όλες οι σχετικές έρευνες: Ότι η ακροδεξιά εισέπραξε ψήφους από όλα τα κόμματα• και από το Κουκουέ.