Η δημοσκόπηση για το διώξιμο των ξένων (κι ας καταστραφεί η οικονομία, αλλά και η ψυχή της χώρας) σχολιάστηκε εδώ κι εκεί. Οχι όμως το θέμα «Πλεύρης». Και όμως αυτές οι δύο ειδήσεις, μαζί με πολλές άλλες, αποκαλύπτουν τις φαιές εξελίξεις στη χώρα όπου «γεννήθηκε η δημοκρατία».

Αυτές τις ημέρες όλη η πολιτική Ευρώπη είναι ανάστατη γιατί ο γνωστός ακροδεξιός Λεπέν, που μάλλον θα επανεκλεγεί ευρωβουλευτής, μπορεί λόγω ηλικίας να καθήσει για λίγες ώρες στην καρέκλα του προέδρου της Ευρωβουλής. Ψάχνουν οι ευρωπαϊκές δημοκρατικές παρατάξεις τρόπους να τον αποφύγουν. Θα πέρναγε ίσως απαρατήρητος αν δεν επαναλάμβανε πρόσφατα ότι το «Ολοκαύτωμα των εβραίων είναι μια λεπτομέρεια στην ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου». Τη νέα του αυτή δήλωση την αποποιήθηκε ακόμη και η δυναμική κόρη του Μαρίν, η οποία ίσως τον διαδεχτεί στην προεδρία του Εθνικού Μετώπου. Οποιος το επιθυμεί, ας συγκρίνει το λεπενικό «είναι μια λεπτομέρεια» με τις προκλήσεις Πλεύρη. Οπως αυτή: «Η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφο Χίτλερ τα εξής: Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο, την Ευρώπη από τους εβραίους»....

Λένε ορισμένοι ότι ο λόγος είναι και πρέπει να είναι ελεύθερος και ότι ακόμη και η λεκτική πρόκληση για την τέλεση εγκλημάτων, ατομικών ή συλλογικών, ανήκει στα ατομικά δικαιώματα. Το θέμα είναι σοβαρό. Τι γίνεται όμως με την ευθύνη όταν η εγκληματική πράξη είναι συνέπεια του λόγου; Δεν υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί για όλες τις μεγάλες σφαγές, εθνοκαθάρσεις και ολοκαυτώματα; Φυσικά δεν αρκεί ένας φανατικός Πλεύρης για να συμβούν αυτά. Αλλά διάχυτη είναι η εντύπωση ότι τελευταία, εδώ και παντού αλλού, οι πλεύρηδες πληθαίνουν.

Με διάφορα προσχήματα και με πιο πρόσφατο την τραγωδία της Γάζας. Λες και κάθε εβραίος και τα έξι εκατομμύρια θύματα των ναζί ευθύνονται για τις πράξεις της ισραηλινής ηγεσίας. Μια ακραία δήθεν Αριστερά, ξεχνώντας και τη δική της ιστορία, συμβάλλει με τον τρόπο της και σε αυτή την αθλιότητα.

«Η Ελλάδα φοβάται» επαναλαμβάνει τελευταία ο Γιάννης Πρετεντέρης. Δεν διαφωνώ. Αλλά προσθέτω (ξανά) ότι με αυτά και αρκετά άλλα, θλιβερά, ανησυχητικά, απαράδεκτα, «η Ελλάδα με τρομάζει»...