Ο εμπρησμός της συναγωγής στα Χανιά πριν από λίγες ημέρες μας υπενθυμίζει πως η αντισημιτική, μισαλλόδοξη και ακροδεξιά βία είναι παρούσα.[1] Εκτός από αυτό, επιβεβαιώνει πως, όσο και αν μερικοί εύκολα υιοθετούν και διαδίδουν φήμες για το πόσο «περιθωριακές» και «αριθμητικά περιορισμένες» είναι οι φωνές που εκφέρουν τον φασιστικό λόγο στην Ελλάδα, η φασιστική απειλή είναι άμεση. Επιμένουμε στον όρο «άμεση» όχι επειδή οι φασίστες είναι κοντά στο να κερδίσουν τις εκλογές, αλλά επειδή είναι ικανοί να δρουν «από τα κάτω», θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την ασφάλεια και την ζωή την ίδια ακόμα όσων στοχοποιούνται από το φυλετικό μίσος και αυτών που τολμούν να αμύνονται απέναντι στην ταγματασφαλίτικη και παρακρατική παράδοση σε αυτήν την χώρα.[2]

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το γεγονός του εμπρησμού, καθώς και όλα τα άλλα περιστατικά ακροδεξιάς βίας του τελευταίου καιρού, έρχονται λίγους μήνες μετά την επίσημη τοποθέτηση του ελληνικού κράτους πως «στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οργανωμένες ρατσιστικές ομάδες».[3] Η αλήθεια είναι πως «ομάδες» τέτοιου τύπου όχι απλά υπάρχουν, αλλά αρκετές από αυτές έχουν εξελιχθεί εδώ και αρκετό καιρό σε κόμματα που ζητούν την εμπιστοσύνη του έλληνα ψηφοφόρου, που εκπροσωπούνται σε θεσμούς, κλπ. Την ίδια ώρα που συμμετέχουν στους δημοκρατικούς θεσμούς και φορούν το politically-correct προσωπείο, συνεχίζουν βέβαια να επιτίθενται, να απειλούν και να διαπλέκονται με την αστυνομική βία και καταστολή. Η τοποθέτηση, λοιπόν, περί μη-ύπαρξης ελληνικών ρατσιστικών οργανώσεων είναι απλά μια απόκρυψη της εγκληματικής απάθειας του ελληνικού κράτους στην τήρηση των συμφωνίων κατά του ρατσισμού για την οποία έχει, υποτίθεται, δεσμευτεί.

Πριν από κάποια χρόνια είχαμε στηρίξει την δίκη εναντίον του γνωστού φασιστοπατέρα Κώστα Πλεύρη, όταν αυτός είχε εκδώσει το τελευταίο βιβλίο του, γεμάτο αντισημιτικό μένος, εκδηλώσεις λατρείας προς το Τρίτο Ράιχ και προτροπές για την συνέχιση του Άουσβιτς (ένας a la grecque συνδυασμός του «ο Αγών μου» με «τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών»). Μετά την προκλητική αθώωση και ηθική αποκατάσταση του Πλέυρη σε μια δίκη-παρωδία (όπου ο εισαγγελέας ταυτιζόταν πλήρως με την άποψη του νεοναζί πως ο Εβραϊσμός είναι εγκληματικός), η ελληνική δικαιοσύνη συνεχίζει το έργο της κυνηγώντας δικαστικά τους μάρτυρες κατηγορίας με το πρόσχημα πως «προκάλεσαν ανησυχία στους πολίτες».[4] Το δε τελευταίο αποτελεί κορυφαία γελοιότητα, αφού ο μέσος έλληνας πολίτης στην καλύτερη περίπτωση απλά αδιαφόρησε ή δεν έμαθε ποτέ για την δίκη αυτή.[5] Ταιριάζει πάντως με το politically-correct προσωπείο που αναφέραμε πιο πάνω...

Θέλουμε να εκδηλώσουμε ανεπιφύλακτα την αμέριστη και άνευ όρων αλληλεγγύη μας στα τρία μέλη της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας που διώκονται μόνο και μόνο επειδή είχαν το «θράσος» να αντιπαρατεθούν με τη νεοναζιστική βαρβαρότητα και να στηρίξουν τους Έλληνες Εβραίους τη στιγμή που αυτοί απειλούνται από τον βόθρο των νοσταλγών της «Τελικής Λύσης». Η επίθεση ενάντια στην συναγωγή των Χανίων απλά μας υπενθυμίζει πόσο επίκαιρο είναι το να καταπολεμά κανείς σήμερα τον φασισμό σε αυτήν την χώρα. Επίσης δηλώνουμε πως θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να εκθέσουμε όσο το δυνατό περισσότερο τη σαπίλα της ελληνικής διακαιοσύνης. Καλούμε όσες/όσους διατηρούν ακόμη αντιφασιστικές ευαισθησίες να πράξουν παρομοίως.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δυστυχώς, η εγκληματική σιωπή του ελληνικού κράτους και της τοπικής κοινωνίας στα Χανιά σε σχέση με την αντισημιτική επίθεση, καλωσόρισε τους νεοναζί στο δεύτερο, ακόμη πιο «επιτυχημένο» εμπρηστικό χτύπημα κατά της συναγωγής στις 15 Ιανουαρίου. Αυτή την φορά η επίθεση ήταν καλύτερα οργανωμένη: ένα μεγάλο κομμάτι του αρχείου με πολύτιμο υλικό μεγάλης ιστορικής αξίας έγινε στάχτες. Φαίνεται πως οι δυνάμεις που θέλουν να εξαλείψουν την Εβραϊκή παρουσία στην Ελλάδα (αλλά και την μνήμη της) ενισχύονται και στηρίζονται από την ασυλία που τους παρέχεται από την κοινωνία και τους θεσμούς. Φαίνεται επίσης ότι τα Χανιά είναι το μέρος στο οποίο η καρδιά του νεοναζιστικού κτήνους χτυπά δυνατότερα τον τελευταίο καιρό. Πιστεύουμε πως προσπάθειες όπως αυτές των μελών της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας γίνονται όλο και πιο αναγκαίες και πως οποιαδήποτε κίνηση εναντίον τους καθώς και κάθε σιωπή σχετικά με την εντατικοποίηση της νεοναζιστικής παρουσίας είναι στην ουσία ανοιχτή πρόσκληση για τον φασισμό, τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό.

Terminal 119

για την κοινωνική και την ατομική αυτονομία

25/01/2010

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Ξεκάθαρη ένδειξη του αντισημιτικού χαρακτήρα της επίθεσης είναι και το ότι οι εμπρηστές έριξαν και ένα σαπούνι μέσα στο κτίριο (οι συνειρμοί προφανείς!). Επίσης να πούμε πως η εβραϊκή κοινότητα είχε δεχτεί έντονες επιθέσεις από τοπικούς φορείς για την επαναλειτουργία της πριν από λίγα χρόνια (από τον χώρο του Συνασπισμού της Αριστεράς και το τοπικό παπαδαριό με απειλές για ‘αυθόρμητες’—βλέπε φασιστικές—κινητοποιήσεις). Ενδεικτικό της στάσης της ντόπιας κοινωνίας απέναντι στη συναγωγή είναι και το γεγονός πως αυτοί που ειδοποίησαν την Εβραϊκή κοινότητα και την πυροσβεστική για την φωτιά ήταν ένας Αλβανός και ένας Μαροκινός μετανάστης. Αν συνυπολογίσουμε ότι Αλβανοί μετανάστες ήταν κι εκείνοι που έσωσαν και τη συναγωγή της Λάρισας σε διαδήλωση πριν ένα χρόνο, οφείλουμε να πούμε πως θα υποστηρίξουμε το φασιστικό σλόγκαν «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ» γιατί φαίνεται ότι μόνο με την πεισματική άρνηση των μεταναστών για «ελληνικού είδους» αφομοίωση οι μετανάστες αποδεικνύουν τη μεγαλύτερη ανθρωπιά τους και τελικά ότι είναι σταθεροί υπερασπιστές των εβραϊκών στόχων τόσο από τη ριζοσπαστική αριστερά όσο και από τη ριζοσπαστική δεξιά. http://abravanel.wordpress.com/2010/01/07/arson_in_chania_synagogue/ . Δείτε επίσης την ανακοίνωση-καταγγελία του Δικτύου: http://diktio.org/node/182.

[2] Για μια λεπτομερή καταγραφή των περιστατικών ακροδεξιάς-φασιστικής βίας στην ελλάδα βλέπε το κατατοπιστικό ρεπορτάζ του Ιού, «Η χρονιά του μαύρου τρόμου» (03/01/10), http://iospress.gr/ios2010/ios20100103.htm.

[3] Βλέπε ‘Reply of the Greek Government to the questions by the Rapporteur in connection with the consideration of the sixteenth to nineteenth periodic reports of Greece-August 2009’, σελ 6: http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3504. Επίσης, στα ελληνικά: ‘Συστάσεις ΟΗΕ σε Ελλάδα για μειονότητες, Ρομά, ρατσιστικές οργανώσεις και ΜΜΕ, και αιτούντες άσυλο-31 Αυγούστου 2009’, σελ 2: http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=192&cid=3511.

[4] http://www.antinazi.gr/articles/dikiplevri/note011209.htm.

[5] Φυσικά, ακόμη και αν ο κόσμος είχε μάθει για την δίκη, ακόμη και αν δεν αδιαφόρησε, ακόμη και αν ανησύχησε, και πάλι θα ήταν κορυφαία γελοιότητα, επειδή υποδηλώνει πως θα έπρεπε κανείς να κλείνει τα μάτια μπροστά στην ρατσιστική βία. Συνεπώς, η γελοιότητα της δίκης αυτής οδηγεί σε συνέπειες που για κάποιους είναι τραγικές, στην βία ενάντια στη ζωή, πολιτισμό και αξιοπρέπεια, συνέπειες που παρουσιάζονται ανάξιες της προσοχής του δικαστηρίου, επειδή η ανάδειξη αυτόυ του ζητήματος θα μπορούσε να «ανησυχήσει» κάποιους. Ασφαλώς εμείς, ως πολίτες που όντως μάθαμε για αυτή την δίκη , θα θέλαμε να εκφράσουμε την ανησυχία μας για αυτήν, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Η μη λήψη κατάλληλων μέτρων οδήγησε σε μια τραγική πραγματικότητα έξω από το δικαστήριο, και εν τέλει αυτό είναι που καθιστά την δίκη αυτή κορυφαία γελοιότητα και αιτία «ανησυχίας».